sexta-feira, 25 de maio de 2012

É pra lamentá...

Fernando Olmo
É PRA LAMENTÁ...


A corrupção não é uma invenção brasileira,
mas a impunidade é uma coisa muito nossa. 
Jô Soares


Vêre a dô du povu… Vêre… Nu é dô carqué nãu, piãu. É dô duida nu íntimu d’alma. É subrivivê vênu us fiu ruênu us ossu di fomi, sin saúdi, sin iscola, sin vida adiquada… Michuca cumu ua pixêra nu curaçãu. É prá lamentá… É prá lamentá…


Di frenti cu a afliçãu i u disamô, a genti revorteia na roda da ispirança i ansêa u mundu mió, dus mai humanu calô. I, veiz qui dança. I, cansa. I nus finar das conta, ins muitu dia, nada siqué temu pra inchê a pança… Chora muié i muitu meninu. Frangu, gatu, patu, cachorru sofri di simiãça. U pai, jagunçu pirigrinu, lamenta cuntra u distinu, pruquê nu tróqui du sulavancu, aquerditô qui a voiz du homi di brancu fossi u toqui dus mai belu hinu.


Ei qui u azá du caminhu, troxi pra si incontrá, cu gatunu filinu, qui praquelas banda fingino, falava béim di mansinhu, pedinu u humirde carinhu, pra sê eli pralamentá.


Sujeitu tõ bõ qui paricia anju… Prumiteu terra, trabaiu i arguns otrus arranju pra módi a genti si ajeitá. Inda, feiz isperá muita casa, crechi, huspitar i iscola, pra nuss famía pudê cunfortá.
Vixi, sô… Nu dia das eleiçãu, deu dinhêru vivu na mãu, pra nói nu empóru passá, pra módi nus alegrá, dispois di neli votá. Dissi excrusivi aus cuitadu, qui otra groja pudia aguardá, si tudu nus finar das conta, u pranu di lá nas ponta, tornassi eli pralamentá.


Dispois dess farra, passô dia, passô mêis, passô anu. Grandi enganu… Cá tá nói tudu nu danu, pra lá i pra cá mendiganu cumida, trabaiu, saúdi i apoiu, iguar us mai sofridu humanu, pastanu comu animar.


Mermãu u dia falô, qui revurtadu cu a tristez i horrô, caminhô atrai du homi di brancu qui lá nu nossu recantu u dia nus percurô.


Nu escritóru das gentis distanti, nu artu dus prédiu giganti, ispirô mermãu sentadu aqueli agór importanti sinhô. Antis dus otrus intrá pra papiá cu nobri pralamentá, tiã qui cu eli i baixu tõ intuá:


- Licen, ixcelintísmu dotô.


Su ispirada veiz chigô i eli intrô i tõ logu disafruchô u nó qui i su cabez ficô. Tentô fazê eli limbrá, das prumessa di sustânça i fartua qui au povu humirde da vila feiz tudu sunhá. 


Gumadinhu i nas pompa, simulanu u grandi tadinhu, diss lá dotra ponta pra módi us cidadãu si acarmá. Intuô uas palarvas bunita i cumprumiteu fazê otra sina, pra tudu lá nu refujo si consulá. 


Dimais, pra ficá tronquili, qui logu as eleiçãu dinovu ia chigá i ansi u sufrimentu du povu taméim cissá. Qui ia lá novamenti, livá alimentu i dinhêru pra genti, poi eli quiria sê pra sempri u nobri notáver pralamentá…
É prá lamentá… É pra lamentá…
Vêre… Vêre a dô… Vêre a dô du povu, sô!


Fernando Olmo é Educador e Conselheiro Tutelar.
Pertence à AGAPE – Academia Geral das Artes de Presidente Epitácio.
Blog: http://blogdoolmo.wordpress.com/
E-mail: fernandoolmoprof@hotmail.com

Um comentário:

piraju disse...

e aí toninho, vai em casa tomar uma surra na sinuca hoje? Estaremos por lá. abraços.